امید - سکوت یلدا

خوشا آن که خود را خوار انگاشت ، و کسبى پاکیزه داشت ، و نهادش را از بدى بپرداخت ، و خوى خود را نیکو ساخت و زیادت مالش را بخشید و زبان را از فزون گویى درکشید ، و شرّ خود را به مردم نرساند و سنّت او را کافى بود ، و خود را به بدعت منسوب نگرداند . [ مى‏گویم بعضى این فقره و آن را که پیش از آن است به رسول خدا ( ص ) نسبت داده‏اند . ] [نهج البلاغه]

امید - سکوت یلدا

یلدا :: 83/9/20:: 4:48 عصر

امید

سالهاست که عشقم را در صندوقچه غبار آلود قلبم پنهان کردم وکلید این صندوق را در بطری تنهایی نهاده وبه دریای بی پایان امید شناور نمودم تا شاید مسافری با زورق مهتاب وبا کوله باری از محبت انرا از اب بر گیرد ونیاز نامه ام را بشناسد و به یاری ام بشتابد

اری این گونه ثانیه هارا میشمارم ودر حسرتکده غریب خود به انتظار نشسته ام