سالهاست که عشقم را در صندوقچه غبار آلود قلبم پنهان کردم وکلید این صندوق را در بطری تنهایی نهاده وبه دریای بی پایان امید شناور نمودم تا شاید مسافری با زورق مهتاب وبا کوله باری از محبت انرا از اب بر گیرد ونیاز نامه ام را بشناسد و به یاری ام بشتابد

به هنگام غروب غمگین دستهایم را به مخمل نیلگون آسمان خواهم کشید وخورشید را به جشن ستاره ها خواهم برد وبه دریا خواهم گفت:با من مهربان باش! و با چوب زیتون بر شنهای ساحل خواهم نوشت که خوب من دوستت دارم

سلام به همگی دوستان عزیز امیدوارم که خوب باشین این وبلاگ تا چند ساعت دیگر به فعالیت خود دوباره ادامه خواهد داد .. موفق باشین